پرکردگی و ترمیم بادوام دندان یکی از دغدغه های اساسی این روز های مردم است. به طور سنتی مواد ترمیمی یا پرکردگی شامل طلا، آمالگام، و پرسلن بوده است. استحکام و ماندگاری این مواد دندانی آن‌‌ها را برای موقعیت‌هایی که دندان تحت نیروهای شدید جویدن، اکثراً در نواحی عقبی دهان، قرار می‌گیرد مناسب می‌سازد.
مواد ترمیمی جدید شامل سرامیک و ترکیبات خاص پلاستیک است که ظاهر دندان‌‌های طبیعی را بازسازی می‌کند. این ترکیبات که اغلب به آن‌‌ها کامپوزیت رزین گفته می‌شود، بیشتر در دندان‌‌های جلویی که ظاهر طبیعی از اهمیت خاصی برخوردار است استفاده می‌شود. اما می‌توان بسته به محل و میزان پوسیدگی در دندان‌‌های عقبی نیز از این مواد استفاده کرد. در ادامه موادی را مطرح میکنیم که در پرکردگی و ترمیم بادوام دندان نقش اساسی دارند.
کدام ماده برای پر کردن دندان من مناسب است؟
عوامل مختلفی عملکرد، استحکام، دوام، ماندگاری و هزینه پرکردگی دندان را تحت تاثیر قرار می‌دهد:
اجزای به‌کار برده شده در ماده پرکردگی
میزان ساختار باقیمانده دندان
محل و نحوه پر کردن دندان
نیروی جویدن وارد شده به دندان
مدت زمان و تعداد جلسات لازم برای ساختن و تنظیم ترمیم
قبل از شروع درمان، دندانپزشک تمام گزینه‌ها را برای شما توضیح می‌دهد و در انتخاب بهترین پرکردگی که مناسب مورد خاص دندان‌تان باشد به شما کمک می‌کند. جهت آمادگی قبلی شاید مفیدتر باشد که دو نوع ترمیم دندان را بهتر بشناسیم؛ مستقیم و غیرمستقیم.
ترمیم‌های مستقیم بلافاصله در یک جلسه به دنبال تراش پوسیدگی دندان قابل انجام است. این پرکردگی‌ها شامل موادی موسوم به گلس آیونومر، رزین آیونومر، و کامپوزیت رزین می‌شود. دندانپزشک در یک جلسه دندان را تراش می‌دهد، پر می‌کند و آن را تنظیم می‌نماید.
ترمیم‌های غیرمستقیم معمولاً به بیش از یک جلسه نیاز دارد. اینله، آنله، ونیر، کراون و بریج‌های ساخته شده با طلا، آلیاژهای کم‌بهاتر، سرامیک یا کامپوزیت از جمله این موارد است. یک جلسه برای تراش دندان و قالب‌‌گیری از ناحیه اختصاص می‌یابد. سپس معمولاً یک پوشش موقتی روی دندان گذاشته می‌شود. قالب به لابراتوار فرستاده می‌شود تا ترمیم دندانی ساخته شود. در جلسه بعد، دندانپزشک ترمیم را ضمن تنظیم، با سمان به دندان می‌چسباند.