دندانهای عقل نوعی از دندانهای آسیا هستند که در عقب دندانهای دیگر می‌روید. این دندانها معمولاً در اواخر نوجوانی و اوایل بیست سالگی رویش می‌یابد اما ممکن است این اتفاق نیفتاده و به دلیل نبود فضا در فک یا زاویه خاص در داخل استخوان نهفته بماند. معمول‌ترین موقعیت دندان عقل نهفته در جهت افقی و با تاج دندان به سمت سایر دندانهاست.
ممکن است خارج کردن دندان عقل نهفته ضرورت داشته باشد. اگر دندان عقل نهفته خارج نشود، ممکن است حساس شدن لثه، تورم یا حتی درد شدید به وجود بیاید. دندانهای عقل را در مواردی که به طور ناقص یا حتی کامل رویش پیدا کرده به سختی می‌توان تمیز کرد و از این جهت مستعد پوسیدگی، عفونت‌های مکرر، و حتی بیماری لثه است.
وضعیت دندان عقل هرکس منحصربفرد است. دندانپزشک معمولاً با تجویز عکس رادیوگرافی پانورامیک و بررسی کلی دندانها روی عکس به شما توصیه می‌کند که کشیدن دندان عقل ضرورت دارد یا بایستی روند دیگری پیش گرفته شود. اگر دندانپزشک خارج کردن دندانهای عقل را توصیه کند، بهترین راه کشیدن دندانهای عقل در اولین فرصت است.
دندانهای عقل به طور معمول در اواخر دوره نوجوانی یا اوایل بیست سالگی کشیده می‌شود چرا که با احتمال زیادی ریشه‌های دندان هنوز به طور ناقص شکل گرفته و استخوان اطراف دندانهای عقل نسبت به سنین بالا تراکم کمتری دارد. این دو عامل کشیدن دندان عقل را ساده‌تر و دوره نقاهت را بسیار کوتاه‌تر می‌کند.
برای خارج کردن دندان عقل، دندانپزشکتان ابتدا ناحیه اطراف دندان را با یک ماده بیحس می‌کند. همچنین در صورت نیاز ممکن است داروهای دیگری برای آرام‌بخشی و تسکین اضطراب شما تجویز گردد. از آنجا که دندان نهفته زیر لثه و استخوان قرار می‌گیرد، دندانپزشک بخشی از استخوان روی دندان را برمی‌دارد. برای پایین نگه داشتن میزان استخوان برداشته شده، دندانپزشک اغلب دندان را به تکه‌هایی تقسیم می‌کند تا خارج کردن هر تکه از طریق بازشدگی کوچکی در استخوان ممکن گردد.
به دنبال خارج کردن دندان عقل نهفته، روند بهبودی آغاز می‌گردد. زمان بهبودی و ترمیم بافت بسته به درجه سختی کشیدن دندان متفاوت خواهد بود. دندانپزشک زمان نسبی بهبودی را با شما در میان می‌گذارد و دستورالعمل‌هایی برای راحت‌تر و موثرتر بودن روند بهبودی ارائه می‌دهد.